O vindeiro mércores día 5 de decembro de 2012 de cinco a sete da tarde terá lugar, dentro do ciclo POEMATIZA, a intervención da poeta, profesora e crítica Rosa Enríquez que falará e dialogará co público asistente sobre ÚLTIMA HORA DA POESÍA GALEGA.
Aula A4A da Facultade de Filoloxía e Tradución da Universidade de Vigo.
Os textos sobre os que se orientará o debate son os seguintes:
ESCOTOFILIA
OU O CANTO DE ALEISTER
“Andáramos
buscándonos polas rúas das mesmas noites. Foi a necesidade a que nos levou a
percorrer todo un entramado de ruelas de pedra. Despois da vertixe, do abraio
desacougante pola visión el da súa arelalada Gorgona, eu da figura obscura da
inquedanza medrosa, turbadora, comprendimos como e canto nos tiñamos buscado
sen sabelo…”
Vivimos
no ciclo das erofanías (Yolanda Castaño)
“(…)
Pero esto es lo que ganamos con la experiencia, que no podemos imaginar algo
excelente sin pensar al mismo tiempo en su contrario”
“¡Ah!
Nuestro pueblo futuro no debe ser reconocido nunca sólo por su bandera; todo
debe rejuvenecerse, todo debe cambiar desde abajo; ¡la alegría debe estar llena
de seriedad y todo trabajo ha de ser más alegre! ¡Que nada, incluso lo más
pequeño, lo más cotidiano, carezca de espíritu y de dioses!”
Hiperión
o el eremita en Grecia (Friedrich Hölderlin)
chaguán: sitio de calma.
suspendido no éter-esixe de nós a clemencia/dos idiotas. POR UN MILLÓN DE
IMBÉCILES EN SILENCIO/pódese consumir a orografía do lamazal en liberdade./alí
non hai prostitución-só empresas de pracer./o ludibrio ante tal abuso non
garante acción política: unicamente unha/triste óptica-máis ou menos atinada-de
parasitaria intelectualidade/cobizosa: sen capacidade para o
deslizamento./deslícense vostedes: caian na tundra glaciar: coman a eses cerdos
con las/manos. sen ningún tipo de educación./metan o dente ao frío secular que
nos arrastra cara un inferno de barbarie./fagan-por favor-o tránsito á inversa:
volvan á paleopolítica do
intercambio.
atlas
de chaguán (Rosa Enríquez)
PAULINE
DANS LA ROUE
C’était
une fois une femme roulante que rodaba: xiraba na infamia hidráulica. Y le
salía muy bien. Podía estar nesa roda histérica circular e non caer nunca. /Ela
pensaba que se movía-pero allí sólo se mueven las cosas./No burato
negro-Antoine-os inmóviles corren estáticos:/ desprovistos do máis importante e
arrasan con todo: matan cos dentes.
Desobediencia (Rosa Enríquez)
XX
Proletario
non o esquenzas/Maquieiro hogano é plenitude tersa/with plena usura limpo coma
o desing/é o resplendor no ecrán da computadora/cando apagamos e saímos/non o esquenzas un pelícano dorme na
pantalla
Contra
Maquieiro (X.L.
Méndez Ferrín)
et voilà la question: sans esclave-pas de/ maître...
mais ils sont là. levan nas aletas a paz/do mundo: fiera terrible y en
arrullo./ no centro-un deus delirante: o cerdo de bataille-le/bouffon: la pute
en guenilles. porco na sombra/e flor con balas nos dedos. angustia e desolación./os
fillos do deus ensanguentado fan clinclán.
con/determinación. son un trallazo no hipotálamo.
atlas
de chaguán (Rosa Enríquez)
Pauline
vous regarde à l’écran/dans un pénible état de sagesse/pornográfica obscenidade
manifesta/Deformidade nas frases ben adubiadas/co esplendente rubor-sempre
brillante en vós./Indiferentes á podremia: egoístas cómplices.
Desobediencia (Rosa Enríquez)
Galicia,
longa praia, estesa e negra,/soia e esquiva, con pesados corvos,/senlleiras píllaras,
vento coriscante/e a morte e o baleiro en todo o longo
Voce
na néboa
(X.L. Méndez Ferrín)
un porto sen barcos. industria e
metal./cousas importantes. dioses alimentándose de/muertos. grandes mortos.
mortos peninsulares./voces crebadas á beira do aparato.
só
ficou un amor pequeno e/ miserábel nas potas fedorentas daquel loft/ labrego
tan exótico: casas ao pé do gando./tira la pasta y corre: run Baby
run-berraches/ medio azul. mentres-DOUS MIL DÓLARES/ POR CABEZA en facturas
caían/ incensantemente. une terrible chute d’eau en/ metal. clin e clan.
clinclán./levaron por diante a casa as fábricas os montes/ as fervenzas.
COMÉRONNOS.
atlas
de chaguán (Rosa Enríquez)
Acugúlome
irta porque son miña Dona/E espapállome toda amolecida trécola/Ou pompón de
satén poño grima nos dentes /(…) e ollo prá túa vara verde de Primavera
Erótica (X.L. Méndez Ferrín)
amo os teus dentes de ferro nas coxas.
fágome bloody mary/baby toda estremecida. e derreto./ámote a ti. ao teu dragón.
tamén ás pezas de furia edificada e nácar./ vivo incandescente como esas putas
que rebentan dacabalo de ríos/contaminados./así estaba escrito no libro de
Baby: es sabido desde tiempos/inmemoriales que
las putas corren y se desangran-que afunden na/maré de babas e mecanizan o sexo:
fan del unha transacción/comercial. devoran y son devoradas. por iso Esteno
berrou moi baixo/
enriba
das casas da xente: andai e correi: heivos comer a todos./ce
n’était pas une ménace-mais la confirmation de l’animalisation/subie après la
torture. con
cada contacto se pierde el sentido del/
tacto. se asume una libertad que no
existe-pensou Baby. eu tamén/amei como as putas: santifiquei o frío./todas as
que nacen en arizona son-nalgún momento-sensuales/caperucitas en manhatan:
matancomenfodensenxeitoeengordan.
atlas
de chaguán (Rosa Enríquez)
RECOÑÉZOME
na dor./Non foi fácil ir ás festas./Á volta pasabamos días/e noites enteiras
atadas/ás patas da cama./Non eramos lobas/pero tiñamos fame.
Acusación (Xiana Arias)
e tu serás puta-dixo o deus dos homes./dalgún
xeito condenárona a amar o voluminoso/Home Das Neves. convertírona en
zorra/doméstica. y se permitió criticar a las otras-llena/como estaba de odio y
muerte... foi cando a/chuvia. metéronselle dentro os vermes: eses/prezados
cilindros rosados que-agrupándose forman/o canón do sil-en colorado./e así foi
como as esposas fixeron o amor gratis./coa axuda dun deus masculino.
atlas
de chaguán (Rosa Enríquez)
Amei-te
tanto esta tarde,/cando non estavas,/e estaba o ceu como un atlas de
ausencia/esbarando nas horas! (…) Non sei por que estes días en que te amo
tanto tanto/ e tan fundo e tan duro e tan tristeiro/ días en que quixera
aniquilar-te/ de tanto amor como me tinxe o corpo/e me lastima os dentes./ Non
sei que estrañas aves aniñaron en min/ (…) Só sei que aquí me tés, a ti
oferecida,/ sen culpa deste amor que caiu sobre min…”
Sétima
soidade
(Pilar Pallarés)
no entanto-el-ese fabuloso Home Das/Neves-que chegara coa
chuvia/enardecido-non volveu nunca. suicidárono
con/barbitúricos polo nadal. antes diso-amouna./
profunda
y tiernamente en su sexo. il était un vrai/homme: un homme grand. coma un
elefante/boca abaixo. mais elle -quelle putain!- xamais o/quixo como se
esperaba. iso-sen dúbida-ten que/ser imperdoábel./agora viven separados por
zonas de penumbra e/
xa
non volverán comerse a boca. el púxose medio/azul. coma ti-daddy/.e
Baby-inmenso e sutil corazón crocante-repite xa/sen tregua: yo fui contigo una
diosa en el sol. a/flor preciosa do saguaru: Amerindia Implacábel/no deserto de
arizona. respirei pola túa boca-my/ beloved. pero eso tampoco fue suficiente
para ti.
atlas
de chaguán (Rosa Enríquez)
a paz como obriga/ meu
ben/ perdidos nas realidades prácticas/dun mundo que non
escollemos/inmutable/sen posibilidades de cambio./ no que sernos escravos (…) e
con todo/seguirmos xuntos/ porque xuntos ten un significado meirande/ do que un
nós/ ti e máis eu/ nun só corpo.
queremos
paz (Alberte
Momán)
a histeria dos escravos non desaparecerá facilmente:
chantou as/ raíces nas terras de chaguán co pánico agochado nunha bolsa de
papel: o/lugar idóneo para ocultar a nerviosa predisposición á derrota./o servo
adscribiuse pois ao patrón sexual imperante e pagou debidamente/polas horas
gozadas a cachón. violouse a si mesmo por CORECENTOS/MIL MISERÁBEIS DÓLARES.
tan tranquilamente./a aniquilación ética ten o seu berce na ansia de vivir en
paz no espazo/ chaguazoso.
atlas
de chaguán (Rosa Enríquez)
Solpresa
riso ou sexa/De pampillo e gromo de salseiro nos cons/Derradeiros/Verde folliña
e anúnciase a flor/idiota entre a espada que che afundo por tras/E o tristén da
baba túa/A Primavera é louca a Primavera é parva/E caseque non choras oh miña
mixiricas.
Erótica
(X.L.
Méndez Ferrín)
y bien-Amigas De La Tierra-de todas mis/ muertes-la peor fue la
primera. sorprendeume pola,/distensión muscular
no meu corpo infantil e emerxente./
tamén
polo inesperado. como imaxinar un deceso despois/ dun roce de linguas envolto
en sal de mar e rochas/branquísimas?/ pero has muerto-dijeron las flores.
entonces me fui: je suis/ sortie du nombril comme un minuscule indien à cheval/
ménant tout son monde avec lui: la fillette aux pieds/rouges-l’enfant morte.
une enfant de mille ans: la belle/ vieille vivante: o corazón milenario. Crocante
atlas
de chaguán (Rosa Enríquez)
Labarada
concreta e inmediata de xeografías precisas./ Preamares frutais cimbrantes.
Océanos/ (…) Inquebrantablemente abrir as comportas (…)/ Irremediablemente
abrir as comportas/ E unha e outra vez abrir tódalas fiestras abrir/ tódalas
portas/(…) Non sabíamos que as nosas conciencias elaboraran xa dende/ había
tempo esa forma violenta de/ abrir as comportas
Elevar
ás pálpebras
(Yolanda Castaño)
todo o que abrimos son
portas: inmensas/
portas grandísimas: des portes en fer.novas estensións eléctricas ardendo no
cumio do monte/ azul-como daddy: amorriñado de chuvia: mirando/ o mundo por
aquela ventá. /DOUSCENTOS OITENTA MIL INDÍXENAS/ VIVEN EN RESERVAS PARA
ACOMODO/ AMERICANO-darling-caen pola beira do xares./son indias descabezándose
no río-güei! tu nunca/ falaches dun amor tan cheo de odio…
atlas
de chaguán (Rosa
Enríquez)
Cando
Usen creou os apaches, creou tamén os seus fogares no oeste.Deulles os cereais,
as froitas e a caza de que eles precisaban para comer.Para restaurarles a saúde
en caso de enfermidade, deulles moitas herbas diferentes. Aprendeulles onde
encontrar esas herbas e como preparalas. Deulles un clima agradable, e todo o
que necesitaban para vestir e abrigarse estab na súa man. Así foi o principio:
os apaches e os seus fogares, un creado para o outro polo propio Usen. Cando
eles son sacados dos seus fogares, adoecen e morren. ¿Canto tempo falta para
que se poida dicir que non hai apaches?”
Gerónimo,
unha autobiografía (Ed. Positivas)
montes sen árbores como
borralleiro ecolóxico./hectáreas de capital inhumano./ Usen entregou a terra ao gando para
que/ mirase por nós. e a terra foi/-finalmente-arada con xeito.
run-Baby-run-dixeron as vacas. e Baby/ corría que se mataba. MAIS OS
DOUSCENTOS/ OITENTA MIL INDÍXENAS CITADOS/ ANTERIORMENTE FICARON NAS/ RESERVAS
PARA ACOMODO/ AMERICANO./non todas as cousas poden moverse a un tempo./ e
elas-as indias-seguen varadas: comidas polo/ bicho da memoria.
atlas
de chaguán (Rosa
Enríquez)
NOVONEYRA
Mozo
Grande gastaba americana/ (…) sorrir de Mozo Grande sobre á mése que ondula/ na
memoria da Casa/(…) nunca escribín un
verso sen pavor do seu xuízo.
O
outro (X.L. Méndez Ferrín)
e tu serás repudiado por
todas as indias- dijo la/ diosa as Hombre Del Water. e as vacas reunidas en/
asemblea sacáronlle da boca as palabras
roubadas. nunca/ o gando foi tan forte. nunca tan locuaz en su discurso./ os
lugares da ruína xorden da ausencia de vínculos/ poíticos. estes non florecen
nos tapices de cristal.viven/ en lugares sen luz: á beira do xares-no canón do
sil-en/colorado-na arizona devastada polo home branco-na/serra do eixo-en
córgomo city-no central pireira park. na/quinta avenida vella e torta que se
abre contra nós-como/ para estrellar corpos nunha mediana que non existe./ polo
carreirón que conduce a estas paraxes viaxa o/ espírito de novoneyra en canoa:
un esprit en cuivre dur et/ impérieux et fier et faible aussi. c’est un pays
aux yeux/ panthère bleu qui voyage au centre de la terre./ pai-tu fais que
cavile nisto máis do aconsellábel. ahora este silencio sobre mi tierra es la
principa cuestión/ política de mi desgarro.
Atlas
de chaguán
(Rosa Enríquez)
E
canto peores sexan os tempos que vivamos, máis fasa será esa inxenuidade, menos
inocente a indiferenza, e máis cómplice non comprometerse, que sempre se
converte nun cinismo e táctico sentimentalismo que ó final se perverte nun
cómodo e cego refuxio filosófico supostamente radical, pero temeroso e sempre
subvencionado polos vellos o novos amos.
Modesta proposición para
renunciar a facer xirar a roda hidráulica dunha cíclica historia universal da
infamia (Lois Pereiro)
O lobo é can de monte./ Pero tu
soñabas con tigres./ E-tras dunha lenta agonía-fixémonos indixentes./ E eu
afoguei no cazo da sopa./ Logo lanzácheste por min. Viñeches nun barco de
papel./ Pauline no océano-entre fideos e sal: colgada dunha culler./ E seguimos
sendo listos./ Sobrevivimos./ O día exacto. La hora perecta. C’est ça./ E o can
era o noso lobo da casa.
Desobediencia (Rosa Enríquez)
o barco é un trasatlántico de maxia fabulosa.
cun ritmo/doce-como de bolero. a produción de beleza ten lugar alí:
nese/batracio de metal que non acepta a enfermidade. todas as Babies
de/naugahc-dados os síntomas psiquiátricos de euforia-foron/introducidas nun
bote para mulleres violentas. o batracio puido así/perpetuar a súa particular
paz: deliciosa e podre: feita con palabras/aromáticas e profundo desprezo pola
humanidade desolada./ en verdad os digo-amadas
Fillas Do Aire-dicía o libro-que
ornamentar
a podremia con luces de neón é entregarse ao abismo/xerado
polas trampas do comercio e da linguaxe. non podemos esquecer/este
importante detalle se queremos atravesar o corazón da Arizona/
devastada./CUN MISERÁBEL DÓLAR
PÓDESE CONSTRUÍR UN/DISCURSO MERCENARIO-se o socialismo-por exemplo-deriva/en
actitudes estéticas de resistencia-con incapacidade de seu para o
deslizamento/naugach
é-definitivamente-un batracio imperial: un inmenso
océano
de auga seca: a fochanca ideal para nenos de cincocentos anos/ que non han
medrar nunca. un puit fort noir et profond.
atlas
de chaguán (Rosa Enríquez)
Por
primeira vez en moitos anos puiden gozar da contempación do mar sen temor a que
a sombra do barco de Ulíses se debuxase no horizonte. Grazas, señora, por me
devolver o mar. A vós débovos recuperar o pracer do azul (…) Miña amiga, miña
confidente, miña confidente, miña guía, foi grazas a vós que me atrevín a
nomear aquilo que levaba tantos aanos atormentándome. Poñerlle nome, conseguir
nárralo, permitiume trousar boa parte do veleno que Ulíses introducirá na miña
alma…
Circe
ou o pracer do azul (Begonha Caamaño)
pensemos-finalmente-en las mujeres solas y/
abandonadas a su suerte.
imaxinemos os corpos de seu esvacallados/no cuarto. inmóbiles estáticas
domésticas: femmes à/
talon-sur l’herbe métallique- toutes belles et électriques.
situées au/centre-ville. commes des cocottes en cuire-mécaniques et
violentes./sabemos acercarlas a nuestro mundo de sueños y libertad?/aquelas que non cantan a pombas i frores aman a liberdade de todas/ as mulleres. tamén a das idiotas.
atlas de chaguán (Rosa
Enríquez)
Baby coñeceu o cheiro a estrume da friaxe./
contemplou-marabillada-como aquel terrorífico Home Das/Neves se transformou-esto
es-se hizo Hombre Del Water.
agora
gran fedor zumega polos lugares que transita o animal/desprezábel./desta vez
haberá que cociñalo no forno da casa. asegurarse de/su muerte. así no podrá
impedir que ocupemos nuestros/asientos fuera de este barco.
atlas
de chaguán (Rosa Enríquez)
non
acepta a/ terrorífica ordenación do xardín/ sobre a idea do xardín/ esboroa o
século: non hai/ héroes que conduzan ao final/ do poema.e a john lee hooker/ ándalle a torboada na gorxa,/ só
o desprezo/ funciona para definir esta vida,/ a administración de cicatrices.
A
igualdade non é un obxectivo nin un/ programa, é un principio ou unha/
afirmación, non se trata de querer que os/ homes sexan iguais, trátase de
declarar/ que os homes son iguais e tirar as/ consecuencias deste principio./
alain badiou, a idea da xustiza (dous mil catro)/
ruído
de fondo (Daniel Salgado)
As
ruínas do xardín abandonado, das flores do inverno/ da nevarada ausente/
dacabalo do vento, das follas dos plátanos/ sobre a suor de neve…
Neve
(Lucía Novas Garrido)
“O tálamo de luxúria santa
do vampiro/ A felicidade hiper-proteica das súas urbanizaçons de luxo/ o
pundonor sexual dos seus carros de gama alta”
“A violencia de clase é a
que desenha de maneira precisa o/ límite entre os que somos clase trabalhadora
e os que, desenhada/ linha, vem-se fora.”
Letras
de amor e guerra (Ramiro Vidal Albarinho)
naugach: sitio eléctrico.
metido no fondo dos montes/provoca
unha
explosión de imbéciles sobresaltados. UNHA/MILLONADA DE SÁTIROS TREMEN ANTE A/CÓLERA
DAS NINFAS./las indias visitantes de arizona-my beloved-serán el brazo de/mar
en nuestra tierra fabulosa. realizarán actos feos y sucios/ que nos gustarán.
a
ver se desta vez aprendemos que a ordenación simétrica do/
céspede
é terrorismo capitalista. la intención es agruparnos/
en
casitas donde guarecernos de un enemigo que dice y/
piensa
esas cosas que ofenden. construír unha reserva urbana/
de
modernos idiotas egoístas atenazados polo compromiso:/
carnehumanalíquidaquenacecomeconsumeedesaparece.
atlas
de chaguán (Rosa Enríquez)
Barcelona,
20 de setembro
Esta
cidade é alucinante. Moita Luz. Moita xente movéndose a toda hostia polo
trazado perfecto. Xente que pelexa.Comecei as clases. Todo está cheo de enrexía,
información, novidade. Síntome moi pequeña, ás veces moi grande. Ven pronto
aquí.
Bicos
de María
Dark
Butterfly (Rexina Vega)
Nas
azoteas/ as/ marcas/ impenitentes/ da chuvia á tardiña( sobre o gris da cidade
interior.
Diáspora
(M. Neves Soutelo)
Existe
unha literatura do consentimento: utiliza a amabilidade como estratexia:
declara o discurso inmóvil da institución e na quietude histórica acha un lugar
oposto á incerteza: a descrenza do real implica a renuncia a transformalo.
(…)Contraponse
ás durezas da materia: é redonda, brilla, considera válido o procedemento polo
que a escrita vira en mercadoría: nega relación entre a escapada e o poema.
(…)
Ofrece un diagnóstico que sitúa a linguaxe fóra do campo de batalla: evita
pelexar cada espazo, dáse ben na xestión do rexistro consensual: todas as
palabras funcionaan igual para todos os emisores: a doenza podería denominarse
alienación lingüística: non saben por que o fan, pero fano.
Sobre
literatura e turbocapitalismo, apuntamentos.
(Daniel Salgado)
Aquí me tes, vello
país./Velaí outro poeta./Xa che dei os mil poemas/que noutrora
prometera./Podes, pois, esparexelos/como cinza sobre a tarde/ou deitalos no
baúl do esquecemento./Non che pido outros honores./Fun feliz co meu destino./Mais
non deixes que se borren/as palabras, a linguaxe,/o tear con que foi feito/este
incerto tapiz.
Nova exhortación ao
maldito país. (http://oximnasiodeacademo.wordpress.com/2012/11/15/nova-exhortacion-ao-maldito-pais/) Manuel
FORCADELA
